Z radością pozwalam naszej Zosi włączać się do świątecznych przygotowań. Zaczęłyśmy od pierników. Ale niestety z mniejszą radością potrafię przyjmować, że nasza niespełna 3 latka ma na takie czynności swój pomysł. Pierniki bardziej przypominają naleśniki, zdobienie oznacza wyjadanie lukru i posypki oraz kilkukrotne wyślizgnięcie się ciasteczek na podłogę, a lukrowanie to chluśnięcie kubkiem na przypadkowe ciasteczko. Po drodze jeszcze kilka przypadkowo złamanych sztuk i cytując "mała masakra" na rączkach, ubraniach i blacie. W zestawie jeszcze moje nerwy i myśli, że może jednak za wcześnie na wspólne gotowanie. Może powinnam to robić w nocy. Poszło by szybciej, czyściej, bez niepotrzebnych emocji, no i każde ciastko wyglądałoby idealnie. Ale nie! Wybieram wersję nieidealną, a dającą radość, budującą więź i uczącą mnie rodzicielskiej pokory, wersję czasu spędzonego z dzieckiem, a dodatkowo ćwiczącą małe rączki A widząc uśmiechniętą buzię mojej Córki jest mi z tym najlepiej. I wiem, że jutro też zrobimy małą "kuchenną masakrę".

Poniżej podaję przepis na proste pierniczki:

250 g cukru

250 g płynnego miodu

100 ml mocnej kawy (ok 3 łyżeczek)

300 g masła - powyższe składniki roztopić, wymieszać razem w garnku, nie trzeba gotować, należy ostudzić.

Następnie dodać:

800 g przesianej mąki

1 łyżeczka sody oczyszczonej rozpuszczonej w 1 łyżeczce wody

1 opakowanie dowolnej przyprawy korzennej

Ciasto zagnieść lub wymieszać mikserem i zostawić przynajmniej na 24 godziny w szklanym, zamkniętym naczyniu w chłodnym miejscu.

Kolejnego dnia podzielić na części (zmięknie w pokojowej temperaturze) i rozwałkować. Wykrojone pierniki o grubości ok 3-5 mm, ułożyć w odstępach na papierze na blaszce, a następnie piec ok 8 -10 minut w piekarniku nagrzanym do 180 stopni. 

Lukier robiłam z białka wymieszanego ze szklanką cukru pudru. 

Są na tyle proste i dość szybkie w wykonaniu, że spokojnie(!) zdążycie jeszcze zrobić je w najbliższych dniach.