mimizo: października 2016

Dzięki Bogu jestem mamą po raz drugi!

poniedziałek, 24 października 2016 23:46:00

Bycie mamą drugiego dziecka to nie to samo co bycie mamą pierwszego. I wcale nie pod względem poziomu zmęczenia i niewyspania, wydanych pieniędzy, zużytych pieluch, ilości włączanego prania, braku czasu dla siebie, logistycznych trudności czy zwiększonej ilości decybeli w domu. To też, ale dla mnie to kwestie drugorzędne. Bycie mamą po raz drugi to, z mojego punktu widzenia, doświadczenie przeżywania macierzyństwa o wiele dojrzalszego i wyluzowanego jednocześnie. Bez wychowywania z podręcznikiem w ręku, w zgodzie z wytycznymi, tabelkami i centylami. To towarzyszenie, w którym moim przewodnikiem jest przede wszystkim intuicja.

Przy pierwszym dziecku chciałam, żeby WSZYSTKO było idealnie. Ja jako mama, dziecko, zasypianie, pory snu i karmienia, jedzenie, zabawy, spacery itd. Jakiekolwiek zaburzenie planu wytrącało mnie z równowagi. A dziecko rodząc się z wrodzonym zapaleniem płuc, sprawiając tym samym konieczność dłuższego NIŻ SOBIE ZAPLANOWAŁAM pobytu w szpitalu już od początku sprawiało niespodzianki. Potem szpitalnych pobytów było jeszcze kilka, za każdym razem znoszonych przez nas jakoś łagodniej, bo sytuacje, szpital, sale, warunki były bardziej oswojone.

Z ręką na sercu mogę powiedzieć, że dla obojga naszych malców chcemy być jak najlepszymi rodzicami. I jako mama-psycholog od początku byłam przekonana, że porządek, niezmienny rytm dnia, przewidywalność to, oprócz miłości, najważniejsze cechy dobrego macierzyństwa. Teraz dodałabym jeszcze piaty bieg: LUZ.

Zdjęcie od Sweetlove fotografia Dominika Robak

Przy drugim Dziecku, które wbrew podręcznikowym radom od początku najlepiej śpi na brzuszku, czasami z nami na dużym łóżku, drzemki w dzień ma wtedy kiedy jest zmęczone, a jeśli akurat nie ma ochoty zjeść przewidzianej dla jego wieku porcji, to resztę spokojnie wylewam i wtedy kiedy jest głodne robię następną. Przy wprowadzaniu nowych produktów wspomagam się słoikami, a ubranka kupuję używane od zaprzyjaźnionych mam albo w lumpeksie. Wózek i łóżeczko młodszy brat ma po starszej siostrze. Wszystko na większym luzie. I choć rozumiem mamy, dla których odstępstwo od reguły jest rodzicielskim przestępstwem, sama dzięki drugiemu dziecku zmieniłam perspektywę. Mam poczucie, że to szczęście i dla mnie i dla dzieci.

Od obojga bardzo dużo się uczę! Młodsze dziecko uczy mnie mądrzejszego podejścia i większego zrozumienia wobec starszej córki, która obecnie przeżywa najtrudniejszy, a jednocześnie najpiękniejszy czas w swoim 28 miesięcznym życiu. I teraz Ona również, jeśli akurat ma taką potrzebę, może zasnąć z mamą, pójść trochę później spać, czy będąc z nami w sklepie, wybrać sobie coś mniej zdrowego. U córki pojawiają się pierwsze zdania, u synka pierwsze przewroty, próby raczkowania. Są cudownie różni. Kocham Ich nad życie i jestem wdzięczna, że codziennie dzięki obojgu mogę wiele się uczyć, starać się być lepszą i mądrzejszą mamą. Codziennie dziękuję, że jestem mamą Dwójki.

Teatralne SZCZĘŚCIE na wyciągniecie ręki

22:06:00

Myśli codzienne

Jak być lepszym rodzicem?

niedziela, 16 października 2016 13:18:00

Jak być najlepszym rodzicem? Nie wiem i nie zamierzam się porównywać, ani stawać z kimkolwiek w szranki. Ale chciałabym zrobić wszystko, żeby być najlepszym rodzicem jakim mogę być. Albo przynajmniej wystarczająco dobrym. Na miarę swoich sił, możliwości i zasobów, które posiadam. Bycie rodzicem to nie rola, która przypisuje się nam w dniu porodu. To droga, proces, która rozpoczyna się w dniu, w którym dowiadujemy się, że staniemy się rodzicem. Od tej chwili tworzymy wyobrażenia, oczekiwania, teorie o tym jacy będziemy, chcemy albo nie chcemy być. Przygotowujemy się przez rozmowy, książki, szkołę rodzenia, obserwację. I wszystko wywraca się do góry nogami, gdy Ten człowiek, dzięki któremu rodzicami się staliśmy jest już na świecie. Wszystko, a przynajmniej bardzo dużo. Bo życie zaskakuje, bo dziecko zachowuje się inaczej niż sobie wyobraziliśmy. Bo nie jesteśmy w stanie przewidzieć wszystkich scenariuszy, a życie lubi w tych kwestiach sprawiać niespodzianki.

I jak już się oswoimy, organizm noworodka zacznie rozpoznawać, że dzień różni się od nocy, my staniemy się pewniejsi w czynnościach pielęgnacyjnych, usypianiu i karmieniu to TRACH pojawia się coś nowego... np kolki, trudności z karmieniem, pierwsza infekcja i pobyt w szpitalu czy wybór szczepionek...chwilę względnego spokoju i znowu rewolucja. Przez pierwsze kilka lata nieustanna parabola. Wszystko ma prawo na początku przerastać. Rodzicielstwo jest trudne dlatego, że nikt nas tego nie uczył. Nie ma pięcioletniej szkoły rodzicielstwa zakończonej egzaminem. Nie ma certyfikatu, do którego można się przygotować. Naszym egzaminem jest życie i codzienność z naszym dzieckiem, a nauczycielem Ta mała istota i każdy wspólny dzień.

I z jednej strony ufam, że natura wiele nam podpowiada i czyni za nas, że zaufanie własnej intuicji jest naprawdę ogromnym sprzymierzeńcem, ale z drugiej zachęcam rodziców stawiających pytania do szukania odpowiedzi (sama dając sobie do tego prawo). W mądrych książkach (o tym wkrótce będzie oddzielny wpis), u specjalistów, na sensownych kursach, szkoleniach czy przegadując z bliską, rozumiejącą osobą. Dania sobie prawa do popełnienia i naprawienia błędu. Rodzicu nie obawiaj się więc zadawania pytań, przyznania, że czegoś nie wiesz, nie potrafisz, że z czymś sobie nie dajesz rady. Nie wstydź się prosić o pomoc i poszukiwać. Jestem świeżo po dwóch wartościowych szkoleniach. I choć to wiedza jest mi znana to spotkanie rodziców przeżywających podobne problemy, dzielących się własnymi doświadczeniami bardzo wzmacnia, wiele otwiera i uświadamia. Mamo, Tato inwestuj w siebie! Daj sobie prawo to bycia nieidealnym, bo nikt tego od Ciebie nie oczekuje. Poszukuj dróg do stawania się lepszym, bardziej rozumiejącym rodzicem. Bądź autentyczny, bądź sobą, podejmij pracę nad tym co trudne. To, że podarujesz sobie czas, zrobisz coś dobrego dla siebie przełoży się bezpośrednio na Twoje dziecko. Uszczęśliwiając siebie, będziesz miał i miała większą szansę podarować też szczęście innym.

Myśli codzienne