Uwielbiamy książki. Od dwóch lat szczególnie te z działu dziecięcego. Często nam towarzyszą, a jedyne co się zmienia to ich ilość. Książki poszerzają horyzonty, pomagają poznawać świat, rozwijać mowę ale również wprowadzać w nowe sytuacje i pomóc je zrozumieć. I takimi właśnie chciałabym się dzisiaj podzielić.
Książki obok rozmów okazały się bardzo pomocne w przygotowaniu naszej córki na pojawienie się rodzeństwa, przy odpieluszkowywaniu, rozpoczęciu przygody z przedszkolem czy przy nauce tak przyziemnych czynności jak sprzątanie.
Może niektóre z tych wyzwań macie przed sobą, może jesteście w trakcie i szukacie dodatkowych pomocy. Chętnie podzielę się tytułami, które sprawdziły się u nas.

Oczekiwanie na rodzeństwo, wiek 1,5+

Czekamy na dzidziusia z serii Obrazki dla maluchów - to książka, która sprawdziła się u naszej 20 miesięcznej córki, którą przygotowywaliśmy na pojawienie się braciszka. Nie czytaliśmy wszystkiego, na początku opowiadaliśmy obrazki, dostosowywaliśmy do wieku. Zosia bardzo lubi ją do tej pory.


Kicia Kocia ma braciszka Nunusia - cała seria uwielbiana przez naszą dwu i pół latkę. To krótkie książeczki napisane bardzo przystępnym językiem. Kicia Kocia to bohaterka, z którą może utożsamić się młoda czytelniczka. Książeczka bez lukru, opisuje prawdę o tym, że pojawienie się młodszego rodzeństwa może okazać się dla starszego trudne.


Pożegnanie z pieluchą, wiek 2+

Z trzech książek, które mieliśmy na ten temat polecam szczególnie dwie pierwsze. U nas okazały się naprawdę pomocne, gdyż pewnego dnia nasza córka sama zdecydowała, że chce tak jak Misia Marysia pożegnać pieluszkę.


W tej przygodzie towarzyszył nam również dzielny Miś, który polubił nocnik.
Znamy też Nocnik nad nocnikami oraz Kicia Kocia i Nunuś. Na nocniku,

Początek przedszkola, wiek 2+

W tej sytuacji nie zawiodła również Kicia Kocia oraz książeczka z serii obrazki dla maluchów W przedszkolu. Dzięki tym tytułom nasze dziecko mogło choć w części wyobrazić sobie, czym jest przedszkole i co ją w nim czeka.

Nauka dobrych manier, wiek 2-2,5+

Dwa lata to jak najbardziej odpowiedni wiek, aby pokazywać dziecku jak należy zachować się w sytuacjach społecznych. Najlepiej swoim przykładem, dodatkowo wspomagając się taki autorytetem jak Mały książe, który uczy dobrych manier albo niezawodną Kicią Kocią, która życzliwie witając się ze spotkanymi osobami wywołuje na ich twarzach uśmiech. Dzięki takim pozycjom i odpowiednim przykładom "proszę" i "dziekuję" stały się często używanymi zwrotami.


Choroba, wiek 2+

W tej niełatwej sytuacji bohater, który przeżywa coś podobnego jest najlepszym sprzymieżeńcem, dlatego kolejny raz nieocenione okazały się chora Kicia Kocia i Misia Marysia. W trudniejszych sytuacjach Misię Marysie możemy zabrać nawet do szpitala.


Powyższe propozycje to namiastka tego, co można znaleźć w księgarniach. I tylko początek wychowawczych zagadnień przy których można się nimi wspomagać. Polecam!

Jakiś czas temu odkryliśmy , a ponieważ idea wydaje mi się godna polecenia to chciałam o niej napisać. Jest jeszcze sporo czasu, żeby dołączyć i poczuć pozytywny klimat tego miejsca! To świetny sposób na aktywne i rodzinne spędzenie czasu czy spotkanie ze znajomymi poza domem. Jest zieleń, dużo przestrzeni, kolorów, atrakcji dla dzieci, dobra kawa i coś do zjedzenia. Jest dużo ludzi ale nie czuć tłumów, są rozmowy ale nie ma hałasu, wszystko w centrum miasta, a można odpocząć. Magiczne! Od lipca do września Piknik Krakowski odbywa się w każdy weekend. W soboty w podgórskim Parku Bednarskiego, a w niedziele w Parku Krakowskim.

Każdy z nich ma swój urok: Park Bednarskiego posiada duży plac zabaw i odbywający się w pobliżu cotygodniowy Targ Pietruszkowy, teren dla wózka i małych nóżek jest nieco bardziej wymagający, a tym samym bardziej ciekawy. Park Krakowski natomiast ma jakby więcej przestrzeni na płaskim terenie, do tego wodę, fontannę, kaczki i mnóstwo miejsca do rozłożenia koca czy leżaka (nie trzeba mieć swojego!).

Cały dzień wypełniony jest często atrakcjami, możliwością włączenia się w zajęcia sportowe, twórcze i plastyczne. Wszystko wśród zieleni, dźwięków przyrody, proekologicznie. Myślę, że każdy może poczuć się tu dobrze i znaleźć coś dla siebie. To naprawdę świetny czas dla Małych i Dużych. Wiec w myśl hasła Krakowskiego Pikniku "niechaj nikogo nie zabraknie"! Do zobaczenia :-)

Klimat iście wakacyjny. Zaledwie 14 stopni i cały dzień pada. Dziś prawie wszyscy narzekali na pogodę. Prawie, bo byli i tacy, którzy zrobili z niej użytek i przysporzyli mijającym przechodniom sporo radości. Dzieciom naprawdę wiele do szczęścia nie potrzeba!

Wczorajszy dzień kolejny raz utwierdził mnie w przekonaniu, że nie nowe zabawki, atrakcje i ładne rzeczy dają dziecku szczęście. Ono potrzebuje czegoś zupełnie innego. Kiedy to ma, nie denerwuje się 100 razy dziennie, da się z nim dogadać i coś wspólnie ustalić, zasypia i budzi się w dobrych humorze, a dnia nie zaczynamy wtedy od „walki”. Zauważyłam, że po dniu, w którym otrzymało tego dużo nawet śpi lepiej. Kiedy mogę dać to dzieciom, widzę w ich oczach szczęście nieporównywalne z niczym innym. Nie potrzeba do tego żadnych pieniędzy, to coś o wiele bardziej wymagającego. To coś, co wymaga sporego wysiłku, dobrej logistyki i przede wszystkim chęci. To CZAS! Taki absolutny, na wyłączność dla dziecka, z odłożonym telefonem, wyłączonym telewizorem, niegotującym się obiadem, zgodą na nieposprzątany dom i niezłożone pranie. To nie jest czas pomiędzy kolejnymi rzeczami do zrobienia, to nie jest czas „za chwilę”, „jak skończę”, „przy okazji”, „za momencik”, w którym wszystko okazuje się ważniejsze niż potrzeba naszego dziecka. A ono właśnie teraz najbardziej na świecie pragnie pomalować, pograć, pośpiewać, POROZMAWIAĆ i POBYĆ wspólnie z Tobą! To chwile przepełnione uwagą i poważnym traktowaniem naszego malucha, to chwila pobycia w jego świecie całym sobą. Od dwóch tygodni (potencjalnie mając ku temu warunki), próbujemy wyjść z Mężem gdzieś sami. Kolejny urlop dobiega końca i kolejny raz nam się nie udało. Wczoraj chcieliśmy po prostu sami pojechać do sklepu, ale nasze starsze dziecko właśnie wtedy miało potrzebę być z nami. Tylko z mamą i z tatą, bez brata. Nieważne, że w sklepie, że w samochodzie, że po drodze obiektywnie nie działo się nic atrakcyjnego. My po prostu rozmawialiśmy i byliśmy prawdziwie razem. Taki czas, kiedy nie przeglądamy akurat czegoś w telefonie, nie rozmawiamy z kimś innym, nie odbieramy telefonu i pozwalamy sobie na nie robienie nic oprócz bycia z dzieckiem, zdarza się naprawdę rzadko, dlatego tym bardziej warto o niego świadomie zawalczyć!